Por favor, dáme unha esmoliña

(Publicado en Zona Temporalmente Autónoma, A Peneira nº 13 – Ano II – xuño, 2005)

Galicia vaise quedar sen as subvencións europeas. Vaia por dios... Que desastre... Despois de 20 anos de estar a recibir as maiores axudas de toda Europa, agora quítanas e estamos coma o principio: somos unha rexión subdesenvolvida. Os cartos vanse para os países do leste, ogallá os saiban aproveitar mellor ca nós. Mira para Irlanda, estaban peor que Galicia pero en dez anos, co 30 % das axudas que recibimos nós, son agora unha das rexións máis desenvoltas do continente. E nós seguimos como estabamos. Vaia por dios... Agora cansarémonos de ver pola tele a toda a cohorte de politiquillos nativos berrando que “Europa traizoa a Galicia”, e que, vaia, que os de Bruxelas son uns cabróns. Se cadra, os de Bruxelas estarán pensando que ós galegos gústanos demasiado estar no sofá rascando o carallo mentres gastamos os cartos dos demais. Se cadra, estabamos vivindo nun País de Jauja e agora, coma sempre, tocaranos comer terra. Claro, con cartos no peto deixabamos facer e mirabamos para outro lado. En Muxía os pescadores miraban ledos como os voluntarios limpaban o chapapote, e, coas mans no peto, algún bastardo aínda se atreveu a dicir que “ogallá viñera outra marea negra, nunca vivimos mellor que agora”. Todos contentos. Todo segue igual. Nada cambia. Claro, a golpe de talonario se arranxa todo; pero nin eran nosos os cartos, nin o talonario ten máis talóns. Agora toca morde-lo po. Poderiamos pensar que se toda esa enchente de millóns se aproveitara como era debido, agora non necesitariamos cartos dos demais porque seríamos quen de gañar o noso propio diñeiro. Pero non o vamos facer porque chamaríannos reaccionarios, ¿verdade? Pois a chorar toca, mentres erguemos o dedo acusador máis alá das nosas fronteiras e asentimos convencidos cando nos digan que os de Bruxelas, vaia, que os de Bruxelas son uns cabróns.