Queimando calorías

(Publicado en Zona Temporalmente Autónoma, A Peneira nº 15 – Ano II – agosto, 2005)

Non son nin persistente, nin voluntarioso. Por iso cando collo a bicicleta “extática” e me poño a pedalear como un maldito, nunha desas as miñas tempadas temporais de mens sana in corpore sano, os amigos escachan coa risa e van contando os días que aguanto nesa tesitura. Que carallo – dígolles eu cando volvo a renunciar á bici e volto ás miñas tempadas de ociosidade e terraza de bar -, non penso gañar unha olimpiada, pero non me negaredes que catro ou cinco días de exercicio de vez en cando non veñen mal; non me vou converter nun atleta, vaia, pero para o corpo e a saúde esta solución parcial non ven nada mal. Pasa o mesmo ca cousa de prohibir barbacoas nos montes. Está claro que así non remataremos cos lumes, está claro que neste país sempre se recorre ó cómodo – prohibir – no canto do mellor – educar e concienciar, reflexionar e lexislar cabalmente -, e, sempre, con medidas estímulo/resposta ó rebufo dunha desgraza dada – 11 mortos en Guadalaxara – da que sacan partido primeiro os periodistas e logo os políticos. Pero si está claro que cada verán nos convertemos nun estado de crise medioambiental – negro futuro nos agarda se non cambian as cousas -, calquera medida que se tome para atalla-lo problema, aínda que sexa parcial e tardía, por min vale. Vále que a cousa da barbacoa éche moi tradicional, pero tamén son tradicionais a tortilla e os filetes empanados en “taperware” e, miren vostedes, non están as cousas para andar con historias e preferencias. Tamén é tradicional neste país o machismo, a corrupción política, ou arranxar os problemas a hostias nas guerras, e mal demo as leve. Non é conto de que cada fin de semana milleiros de persoas acendan milleiros de lume nos montes resecos porque, como na droga: todos controlan pero algún sempre cae, e cando cae... malo. E non están as cousas para andar con historias. Eu, que tanto gusto das churrascadas silvestres, son o primeiro en renunciar a elas. A pesar de pensar que a maioría dos incendios non comezan nas barbacoas, senón nos despachos. E, por certo, ¿para que anda o exército a desfilar en Figueirido cando nunca hai medios humanos nin técnicos para apaga-lo lume?